Haas-tige spoed

oktober 2017 –

Ken je de fabel over de haas en de schildpad?

De haas moest altijd wat schamper lachen wanneer hij de schildpad zag lopen, want dat ging zo langzaam. ‘Ik begrijp niet waarom jij je altijd zo sloom beweegt,’ zij hij pesterig. ‘Als jij eindelijk aankomt, is alles al lang voorbij.’ De schildpad moest grinniken. ‘Vlug ben ik niet,’ zei hij, ‘maar toch durf ik te wedden, dat ik eerder aan de overkant van dit veld ben dan jij. Zullen we een wedstrijd houden? Dan kun je het zien.’ ‘Top!’ riep de haas overmoedig en meteen sprong hij er vandoor, zo snel als hij kon. De schildpad ging heel rustig op weg.

Nu was het die dag erg warm weer met een brandende zon, en de haas werd halverwege moe en slaperig. ‘Weet je wat,’ dacht hij. ‘Ik doe even een tukje onder die heg hier, ik haal hem wel in.’ De schildpad kroop gestaag voort onder de warme zon. Pas na lange tijd werd de haas wakker en hij keek eens rond. Geen schildpad te bekennen. Als een pijl uit een boog schoot hij weg, door het korte gras, door het koren, over sloten, langs braamstruiken, en bij de laatste bocht bleef hij even staan om te zien waar de eindstreep lag. Daar! En nog geen halve meter ervoor kroop de schildpad, langzaam maar zeker, stap voor stap, dichter en dichter naar het eindpunt.
Met een geweldige sprong stoof de haas erop af. Maar hij was te laat. Toen hij de lijn passeerde, was de schildpad hem juist voor geweest.

Dikke Van Dale

Ja, ja, ik weet het, ik verval in herhaling. Maar dat doe ik al jaren en als het niet nodig was, liet ik het echt wel achterwege. Mensen willen ‘weten’ zonder al te veel inspanningen te hoeven leveren en het liefst NU. In het blog van juni, over spiritualiteit, schreef ik al eerder over die quick-fix mentaliteit. Maar ik kom het verschijnsel in de praktijk zo vaak tegen dat ik het aan de orde blijf stellen. In deze huidige tijd, waarin snelheid, multi-tasken en continu online en bereikbaar zijn de norm dreigen te worden, kan het geen kwaad er op te blijven wijzen dat sommige zaken misschien profijt hebben van tempo maken maar dat bewustwording een andere benadering vraagt. Bewustwording is zelfs volgens die goeie ouwe Dikke Van Dale ‘een proces waarbij je langzamerhand tot een besef komt’. Veel mensen hebben de ervaring dat zij ’s morgens het liefst rustig wakker worden. De stap van het ene domein, slaap, in het andere, wakker en alert zijn, heeft ruimte nodig. Dan beginnen we de dag een stuk ontspannener dan wanneer iemand ons met een scheepstoeter zou komen wekken. Hoewel, op een gegeven moment kan die toeter ons wel uit een soort coma halen, maar dat heeft een totaal andere functie, daar heb ik het nu niet over.

Zeepbel

Er bestaan grote misvattingen over bewustwording; lees de blogs van de afgelopen twee jaar maar weer eens door. Er doen ook vele verhalen de ronde van lieden die zeggen dat zij weten hoe het in elkaar zit. Er zijn mensen in mijn praktijk die aanvankelijk dachten ‘O ja? Nou dat gaan we dan even doen!’ Die kwamen pas na vele jaren tot de conclusie dat zij totaal niet wisten waar zij het destijds over hadden. Maar ook de werkelijk wijze geschriften zetten ons soms op het verkeerde been. Dat komt door de metaforische wijze waarop de werkelijkheid daarin wordt beschreven. Simpelweg omdat die niet in woorden is te vatten. Als je niet weet hoe je die moet lezen en aanvoelen, dan is het kennelijk nog niet het moment, en dat is helemaal niet erg. Dan kan ik je maar één ding aanraden: begin eerst eens te beseffen dat verlangen naar snelle resultaten het gevolg is van een gebrek aan inzicht in de Weg. En wie kan de Weg nu kennen als je hem nog niet hebt gelopen, zeg nou zelf. Die Weg begint met accepteren dat je eigenschappen in jezelf tegenkomt die je niet zo bevallen, te beginnen met je ongeduld. Dat is al een hele klus die met veel weerstand en vallen en opstaan gepaard gaat. Dat kan natuurlijk niet snel, dat moet je toegeven als je eerlijk bent tegen jezelf. De mens heeft lange tijd voor die voorbereiding nodig. Dan volgt een periode van loslaten en lading neutraliseren. Pas als alle lading is opgelost – sommige mensen vertellen dat zij letterlijk een thema als een zeepbel in de ruimte ‘poef’ uit elkaar hebben zien spatten – ben je in staat jezelf te herinneren en te accepteren wie je bent en dat alles is zoals het is.

Rups en vlinder

Het proces van bewustwording is wel te vergelijken met een rups die een bepaald aantal keren van binnen verpopt en pas daarna een vlinder wordt. Dat innerlijk verpoppen is van buiten niet te zien en gaat geleidelijk. Veel mensen weten dit niet. De rups doorloopt alle stadia die noodzakelijk zijn om de vlinder geboren te laten worden. Zo ook bij de mens. Die zal alle stadia van alle thema’s moeten doorlopen die hij of zij in dit leven heeft meegekregen om te neutraliseren. En dat zijn niet uitsluitend fijne stappen, zoals menigeen graag denkt. Dat kan alleen als we continu alert zijn op onze reacties, niet dromen, niet invullen en niet verwachten. Neem het leven niet voor lief – eigenlijk een rare vertaling voor het Engelse ‘not for granted’, dat de lading veel beter dekt – het biedt zoveel mogelijkheden! Ervaar tot er niets meer overblijft dan de kale Waarheid. Tot dat moment kunnen we ons daar helemaal niets bij voorstellen. Om dit vol te houden heb je veerkracht nodig. Die kun je opvoeren door te blijven oefenen, net als bij je training als je een sporter bent. Oefen je niet, dan gaat de boel kraken. Oefen je niet genoeg met je instrument? Dan bereik je nooit het niveau dat je voor ogen had. Maar wat erger is: het vergalt je plezier in het ‘doen’ en je haakt af. Het proces van bewustwording leidt tot de kale Waarheid. Ik kan je verzekeren dat die de moeite waard is.

Loesje schreef op 3 oktober j.l. verrassenderwijze al de bottom line van dit blog.: De Waarheid is geen kwestie van vraag en aanbod’.

 

Giep