februari 2019 –

Binnenkort is het weer zover. Dan rollen we bijna van de Maand van de spiritualiteit het gemaskerd bal van het Carnaval binnen. Ik ben vóór serieus bewustzijnswerk en niet tégen Carnaval, begrijp me goed, maar wie is zich er eigenlijk van bewust dat het verschil tussen beide helemaal niet zo erg groot is als we denken?

Om dat uit te leggen wil ik toch eens een blog wijden aan de misverstanden die de ronde doen over spiritualiteit. Ik hoor daar namelijk zo vaak verhalen over met een strekking die ik totaal niet meer herken. Dit begrip blijkt voor steeds meer mensen net als Carnaval een soort tijdelijke maskerade te zijn geworden.

Van het Carnaval is dat logisch, daarna wacht het gewone leven weer. Maar ook na de Maand gaan we weer over naar business as usual. Er blijkt een ‘imago-ding’ van te zijn gemaakt, dat we van stal halen als het ons uitkomt en als het in het seizoen past.

Menigeen heeft het begrip tevens gemodelleerd naar eigen smaak en behoefte en vult naar hartenlust een supermarktkarretje met interessante bezigheden. Sommige daarvan zijn inderdaad bruikbaar én aangenaam, maar het probleem is dat het proces vaak op dat niveau blijft steken.

Internetsites beloven instant Nirvana als we maar meer van dít beoefenen en minder van dát tolereren. De vraag ‘hoe word ik een beter mens’ is leidend geworden, zie de uitpuilende zelfhulp-boekenmarkt. En nu dacht ik toch al in 2003 in mijn boek een definitie te hebben gegeven: Spiritualiteit is Besef van de Eenheid en van daaruit handelend. Maar dat totale besef is voor de mens in dit leven het voorlopige eindstation in het proces, niet een TomTom die de reiziger naar believen programmeert.

Jig Saw Puzzel

Het lijkt dus wel eens of wij mensen het proces achterstevoren willen lopen. Een silly walk? Natuurlijk niet! We vinden dan dat we al een heel eind op weg zijn, terwijl we dat helemaal niet kunnen beoordelen. Ik zou bijna zeggen: hoe dichterbij je denkt te zijn, hoe verderaf je bent. Het voornaamste probleem zit al in het feit dat we niet in staat – of bereid – zijn waar te nemen. Ja, soms zien we in een flits welke eigenschap of welk thema aandacht verdient, maar dat wuiven we snel weg. Komt nu niet uit, ik wil het niet zien. Stel je voor dat iemand er achter komt. Snel wat koketteren met ‘spirituele’ bezigheden. Zo … het beeld is voorlopig weer gered. In de hoop dat die vermaledijde modder rond de voorspelde lotus vanzelf verdwijnt. Er is een gezegde van Lev Tolstoj: ‘Iedereen wil de wereld veranderen, niemand denkt eraan zelf te veranderen.’ Dat laatste in de zin van diepgaand zelfonderzoek.
Maar… ik hoef hier toch niemand te vertellen dat een jig-saw-puzzel niet af is voordat ALLE puzzelstukjes op hun plaats liggen? Dat het gewone leven alle mogelijkheden biedt, ook zonder de Maand van de spiritualiteit? Zonder al die uiterlijkheden? Zonder dat dromen en sublimeren? Bewustwording is geen kattenpis. Dit is niet voor watjes. We maken alleen kans van slagen wanneer we geen smoezen ophangen of er populaire sussertjes op na houden. Slaapzand, volgens Hans Laurentius in Rozengeur & Prikkeldraad. Ook schrijft hij: De zogenaamde zoeker zal een clubje zoeken waar geen risico op waarachtig ontwaken bestaat en men zal het hebben over verlichting light, chakra healing, astraal koken, spiritueel kantklossen, malarijgen.

Back to basics

Kan iemand mij vertellen hoe je de dualiteit kunt ontstijgen zonder hem eerst te hebben geaccepteerd? Is het mogelijk van iets afscheid te nemen als je dat onderdeel van het geheel nooit hebt ontmoet? Zelfs nooit hebt willen ontmoeten? We zijn zo goed in het ontkennen, negeren, wegwuiven, bagatelliseren. Hoe? Verhaal eroverheen draperen, waarom wij nu juist dát onderwerp niet nader hoeven te onderzoeken. Zie hier The Great Escape! Die modder opruimen kan niet anders dan direct, wanneer iets ons raakt, naar binnen gaan en voelen wat hier nu eigenlijk aan de hand is. Zoals een yogi eens zei: When you don’t go within, you go without.’ Naast de neiging tot ontsnappen valt mij ook vaak op dat mensen, die zeggen hartstochtelijk bezig te zijn met het begrip spiritualiteit, aardse zaken te banaal vinden. Ik kende ooit iemand die het heel merkwaardig, ja zelfs afkeurenswaardig vond dat ik mijzelf op de hoogte blijf houden van de toestand in de wereld. Daar gaat het toch niet om, zei zij. Zij had Krishnamurti wel eens gelezen maar kennelijk niet veel begrepen van zijn tekst: ‘Het inzicht in het eeuwige zetelt in het vergankelijke.’ Als we nee zeggen tegen waar we op dit moment zijn en alleen naar het ja ergens anders willen, dan missen we volledig waar het om gaat. Mochten we wel aankomen bij het ja, dan dragen we het nee nog steeds bij ons. Als je het pad wilt uitstippelen of veranderen, is het net alsof je je spiegelbeeld wilt veranderen. Maar JIJ bent de bron van de reflectie, dus dat is niet mogelijk.

Er klaar mee

Ontwaken en weerstand gaan niet samen. De meeste mensen leven in de droom en blijven cocoonen in hun comfort zone. Een bewust mens is uit die droom gestapt. Pas wanneer je ontwaakt uit de droom besef je dat je tot dan toe nep was. Een cursus of een workshop volgen alleen is niet genoeg, als je niet bereid bent zelf aan de slag te gaan; dat is instant behoeftebevrediging: McHappiness. Stop met het rechtvaardigen van je patronen. Ze zijn verslavender en hardnekkiger dan andere verslavingen. Werkelijke spiritualiteit gaat tot op de bodem en is een manier van leven. Je moet er naartoe, niet er vanaf. Pas wanneer je wel ‘klaar bent’ met vluchten, bestrijden, rationaliseren, wachten, verzetten en spiritualiseren, ga je je openstellen voor wat IS. Alleen wat volledig wordt ervaren en geaccepteerd kan worden losgelaten. Het kan zijn dat er nog een dun vliesje droom was achtergebleven dat je nog niet had opgemerkt. Vertrouw er maar op dat het lichaam dat feilloos zal aangeven. Dat kan een tijdelijke crisis veroorzaken. In het Chinees bestaat het woord crisis uit twee tekens: het ene staat voor Gevaar, het andere voor Kans. Dus blijf nieuwsgierig. Het mooiste wat je kunt worden is jezelf!
En als een ongeluk in een klein hoekje zit, dan blijft er dus heel wat ruimte over voor geluk.

Giep

© 2019 Giep van Werven